ابداع تلویزیون در دنیا چه تاثیری داشت؟

کلیه سیستم های تلویزیونی عملی بر اساس این اصل اساسی اسکن تصویر ساخته می شوند تا سیگنال های سری زمانی را برای نمایش تولید کنند. این تصویر سپس توسط دستگاهی ارسال می شود که برعکس اسکن را انجام می دهد. دستگاه آخر تلویزیون (یا تلویزیون) است که همان تصویر را نمایش داده و نمایش می دهد و با توجه به قابلیت های چشم انسان متناسب است.

تکنیک های الکترومکانیکی قبل از جنگ جهانی دوم توسط چارلز فرانسیس جنکینز و جان لاگیرد بطور قابل توجهی تکمیل و تکمیل شدند.

تلویزیون به دلیل نمایش تصویر از جذابیت بیشتری نسبت به رادیو برخوردار است و به بعد جدیدی می بخشد. چشم ها را خیره می کند و علاوه بر این ، پیام را آسان تر می کند. زیرا تصویر و صدا اطلاعات کامل تری به مخاطب می دهد؛ تلویزیون وسیله ای بسیار قدرتمند و مؤثر برای کنترل و کنترل افکار عمومی است. در کشورهای توسعه یافته ، رادیو اکنون به عنوان ابزاری برای ارتباطات بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد.

پخش منظم در ایالات متحده [2] انگلیس ، [3] آلمان ، [4] فرانسه ، [5] اتحاد جماهیر شوروی [6] قبل از جنگ جهانی دوم بود. اولین پخش تلویزیونی منظم امروز ، تنظیم شده از 240 یا بیشتر خط ، در سال 1936 در انگلستان رخ داد و به سرعت با 405 خط به سیستم "A" ارتقاء یافت. شبکه های تلویزیونی محلی در ایالات متحده از سال 1946 شروع به کار کردند و از اواسط دهه 1950 تلویزیون به بخشی عمومی از زندگی آمریکا تبدیل شد. هنگامی که پخش هوایی آمریکای شمالی در ابتدا هیچ هزینه جانبی برای مشتریان (به عنوان مثال ، هزینه های اضافی برای دسترسی و استفاده و تجهیزات و تجهیزات سخت افزاری) و پخش کننده های تلویزیونی قبلاً هزینه های خود را از طریق درآمد تبلیغاتی پوشش می داد ، مشتریان تلویزیون آمریکایی به طور فزاینده ای با عضویت در سیستم تلویزیون برنامه های مورد نظر خود را دریافت کردند. کابل ها یا فرستنده های ماهواره ای به طور مستقیم به خانه های خود. با این حال ، در انگلیس ، برخی از دارندگان تلویزیون باید دو سال مجوز تلویزیون بپردازند.

در دهه 1960 ژاپنی ها با استانداردهای NTSC موافقت کردند. تا پایان دهه ، اروپا دو استاندارد جدید برای پخش تلویزیونی ارائه داد:

SECAM: دستگاه پخش تلویزیونی در فرانسه و خاورمیانه و بخش هایی از اروپای شرقی.

PAL: استاندارد تلویزیونی که بر اروپا حاکم است.

اولین تلویزیون رنگی در سال 1983 با استفاده از فناوری های یکپارچه پردازش سیگنال دیجیتال معرفی شد.

در جلسه ای در سال 1993 ، گروه MPEG تعریف سیستم های ویدئویی ، صوتی و MPEG-2 را تکمیل کرد. از سال 1999 ، بیشتر رسانه های گروهی به فناوری دیجیتال روی آورده اند. [1]

در ژانویه 2013 ، ال جی الکترونیکس اولین دیود تجاری پخش کننده نور (OLED) را راه اندازی کرد. صفحه تلویزیون این نسل از صفحه نمایش ها بسیار نازک تر ، کارآمدتر ، قدرتمندتر و شفاف تر از تلویزیون های معمولی و پلاسما است. [7]

فن آوری

اجزای سیستم تلویزیون

اجزای یک سیستم تلویزیون ساده عبارتند از:

منبع تصویر - این می تواند یک دوربین فیلمبرداری حرفه ای برای عکاسی زنده و آپلود فیلم باشد.

منبع صدا

فرستنده ای که یک یا چند سیگنال تلویزیونی را با اطلاعات ویدئویی و صوتی برای انتقال تنظیم می کند.

آنتن گیرنده (تلویزیون) که سیگنال های صوتی و تصویری را از پخش تلویزیونی بازیابی می کند.

دستگاه نمایشگر که سیگنالهای الکتریکی را به نور مرئی تبدیل می کند.

دستگاه صوتی که سیگنال های الکتریکی را به امواج صوتی تبدیل می کند که به همراه تصویر منتقل می شوند.

سیستم های کاربردی تلویزیون شامل تجهیزات لازم برای انتخاب منابع مختلف تصویر ، مخلوط کردن و ترکیب تصاویر از چندین منبع در یک تصویر ، درج سیگنال های ویدئویی از پیش ضبط شده ، همگام سازی سیگنال ها از منابع مختلف و تولید یک تصویر مستقیم با یک کامپیوتر برای اهداف مانند نمایش اطلاعات ایستگاه می باشد. پخش. انتقال می تواند در هوا و در فرستنده های زمینی ، از طریق کابل های فلزی یا نوری یا از طریق رادیو ماهواره ای باشد. سیستم های دیجیتالی را می توان در هر نقطه از زنجیره نصب کرد تا کیفیت انتقال تصویر بهتری داشته باشد ، پهنای باند انتقال را کاهش دهد ، جلوه های ویژه ای را اضافه کرده و از اطلاعات انتقال یافته محافظت و محافظت کند تا از دریافت گیرندگان جلوگیری شود. این خدمات ثبت نشده اند.